Pislik İnte

Üniversiteye gittiğim ilk yıl tembelliğimin tavan yaptığı günlerden birinde yurttan okula gitmeye lutfettim.Paralı ya da kartlı otobüslerden kartlı olanın gelme ihtimalini düşünerek oda arkadaşlarıma kartları olup olmadığını sordum.
Bir tanesi "Bende var ama çalışmıyor bu." dedi."Olsun sen ver onu bana, benim işimi görür" diyerek aldım kartı durağa gittim.5 dakika içinde kartlı otobüs geldi,hemen zıpladım.
Kartı makinaya verdim ama işe yaramadı tabii ki.Bir daha denedikten sonra "Aaa, çalışmıyor bu.Bak yaaa" diyerek şoföre baktım.Adam "Bir saniye bakayım karta." diyerek aldı kartı koluna sürtmeye başladı."Şimdi deneyin." dedi, uzattı.Denedim, yok yine olmadı.Tüh ah vah triplerine girdim.Şoför "Siz bunu başka makinada deneyin, bazen makinalardan da kaynaklı olabiliyor.Olmazsa değiştirirsiniz."dedi."E peki şimdi ne yapayım"dedim.Kibar insan bu seferlik geçmemi söyledi.Teşekkür edip munzur bir ifadeyle oturdum hemen.
Ertesi gün elimde aynı kart, aynı saatlerde yine otobüs durağındayım.Otobüs ufukta göründü ve evet benimkiydi.Adımımı attım, süper kartımı makinaya verdim.Yine aynı uyarı sesi."Aaa, çalışmıyor bu" dedim ama dediğim anda kaynar suları beynimin tüm loblarında hissettim.Aynı şoför.Kabus!!
"Bakayım izninizle karta"dedi.İçimden "Ya yok ineyim, atayım kendimi bir kaldırıma, başımı yerlerde sürüyüp kıvılcım çıkarayım" dedim ama uzattım kartı yine de.Aldı kartı, koluna sürttü."Şimdi deneyin" dedi.Dejavu!!!
İşe yaramadı tabii ki bu girişimi yine.Bazen makinalardan kaynaklandığını, başka makinada deneyip olmazsa değiştirmemi ve bu seferlik geçeceğimi söyledi bir gün önceki kibarlığıyla..
Benim bir gün önceki munzur ifademden eser yoktu.İki duraklık kısa görünen yolculuk bana devr-i alem gibi geldi.İndim otobüsten ama ona inmek değil kaçmak denirdi.