Anma

Pazar günü istiklal marşıyla uyandım.Trt kapanışı uyku açılışı..Tabi ki biraz algılama problemi yaşadım.Sonra zınk etti bir anda beyin.Fırladım töreni izlemeye koştum.Neye dayanarak seçildiğini anlayamadım bir adet sunucu (asker) bir jandarmayı kürsüye çağırdı.Şiirine başladığı anda herşey normal gidiyordu.Derken garibimin bi anda sesi çatladı, fırladı, patladı birşeyler oldu.İlkokul müsamerelerine döndü bir anda olay.Şiirin duygusallaştırması gerektiği yerde beni aldı bir kahkaha.O anda törende değil de evde olduğum için şanslıydım sanırım.
Yanlış anlaşılmaya sebep vermek istemem.O bakımdan kendimi elimden geldiğince ifade etmeye çalışacağım.18 Mart gibi bizim için önemli günler kesinlikle anılmalı..törenler yapılmalı..hatırlanmalı ama bu törenlerin işleyişi birazcık değişmemeli mi?Ben kendimi bildim bileliyi geçtim artık büyüklerim de kendilerini bildi bileli hep aynı şekilde gelişen törenler bizi ne kadar yansıtıyor? Mutlaka uyulması gereken belirli protokoller vardır.Bilmediğim noktada burnumu sokmam konuya.Ama penceremden izlediğim manzara beni güldürdü inanın.Nasıl törenler ne gibi organizasyonlar yapılabilir şu an için hiçbir fikrim yok ama bu şekilde olmamalı sanki.Çoğunluğu bilemem ama beni yansıtan bir anma, saygı değil bu.