Lüzumsuz Pratiklik

Gün boyunca insanların bakışlarına anlam veremedim, her sıradan vatandaş gibi fermuar mı acaba diye düşündüm, rutin iş dialoglarımızda bir eksiklik hissettim.Birşeyler vardı her zamankinden farklı ama neydi? Çok da üzerine gitmeyeyim bahar çarpmıştır insanları, bir hallerdeler bunlar dedim geçtim.
Bir hasta yakını aşırı bir samimiyet gösterdi; sağol benim şirin kızım dedi.Yapısıdır.Aman da ne sevimliymiş amcam hanimiş dedim.
Bir firmanın pek haz etmediğim elemanları geldi.İstemsizce soğuk durdum ama bu kez onlardan olumlu enerjiler aldım.Allah allah dedim ben yanlış düşünüyorum sanırım haklarında.
Sonunda anladım ki ben böbreklerimin azizliğine uğradım.Zira kendileri yavaş çalışır ve sık uğramam tuvalete..Öğle arasından sonraki ilk ziyaretimde aynaya bakınca "Senden ne köy olur ne kasaba" dedim kendime.Sabah gözüme giren kahkülümü ataçla tutturuvermiştim.O an muhteşem bir çözüm bulduğumu düşünmüştüm.O kadar çok da düşünmemişim ki ataçın varlığını silmişim aklımdan.Ah şu böbreklerim..

3 yorum :: Lüzumsuz Pratiklik

  1. :)) Bu kadar pratiklik bünyeye zarar.

  2. Evet zararı böyle abuk bir şekilde çıkıyor ortaya:) Bu arada hoş geldin..

  3. Zımbala. Kimse farketmez. Böylece sevimlilikten de kurtulursun. Bi de su iç.