Döndüm tatilden..Bir saniye kendime geliyorum..
Beş dakika daha..
Ve Tatil
İnte tam bir hafta boyunca sabah erken kalkıp işe gitmeyecek..Darısı tüm yorgunların başına.
Giderken sevdiğim birşeyi bırakayım dedim.
Oççakalıınn..
Dönüm Noktası
Dönüm noktam bugün.Evet adım gibi biliyorum ki şu lanet, bugünden itibaren üstümden kalkmış bulunuyor.Borsayı tabana indirecek, doları fırlatacak, dünya bankasını batıracak kadar büyük bir hareketle(en azından benim için) evet hepsini birden saniyede yaptıracak bir şekilde lanetim bugün tavan yaptı.Sabah evden çıkışımla birlikte hissettim bunu.
Dakika bir gol bir.Evden çıkmışım dolmuş bekliyorum(büyük ihtimal yeni kaçırdım ki epey bekledim ama bu fasulyeden bunu saymıyorum.) Gelen dolmuşun garip şoförünün garip direksiyon hareketiyle kocaman aynası burnumu sıyırdı.Hadi tamam olabilir geçelim.Dolmuşa binmek üzere 45 derece vücudumu çevirmemle sağ ayağımdan ayakkabı çıktı.Fıyytt giydim hadi bunu da geçtim.Hastaneye geldik, iniyorum, başımı dolmuş kapısının üst kısmına çarptım.Ama aldım başımı elime, hızla kapıya fırlattım sanki.Bu nasıl bir beyin sarsıntısıdır.Hayır boyum o kadar uzun da değil ne küçük kapıdır o.Tamam geçtim bunu da.
İşte telefonla konuşurken gözüme paket lastiği geldi.Telefondakinin göz doktoru olmasının acaba bunda bir etkisi olabilir miydi?Peki ya hızla gelen lastiğin gözümde ne işi vardı?Lastik neden hızla gelirdi ki?Küçük bir çocuğun elindeki lastiği yay gibi kullanarak gözümü hedeflemesi nasıl bir saçmalıktı?
Geçelim.Telefonla göz yanmasıyla konuşurken çalan cep telefonuna cevap veremedim.Numaraya döndüğümde adliyeden arandığımı, gelip ifade vermem gerektiğini öğrendim.Sebebi söylenmedi.Saçma sapan insanların yaptığı çağdışı bir hareketin tek tanığı olmammış bunun sebebi.İfademi verdim eve geldim.
Bulaşık makinasını çalıştıracağımda deterjanın bittiğini yedek sandığım zıkkımın başka bir zerzevat olduğunu gördüm.Markete gittim.Giderken şappidik terliklerim ıslak kaldırımda kaydı.Düşmedim bir garip hareketlerle bunu da atlattım.Markette ben bu deterjanı alırken neye dikkat edeceğim ki diye düşünürken bir arkadaşla karşılaştım.Sadece bir kişiyle paylaştığım bir yakın zaman olayım dudaklarından dökülüverdi.Bunu bilmem kimlerle konuşurken çok güldüklerini söyledi.Koptuğum an işte buydu.Güvendiğim bir insanın gözümdeki değerine layık olmaması gerçeği beni üzdü.Benim ve yaşadıklarımın konuşulması değil.
Ama gün bitmek üzere.Telefonlara cevap vermiyorum.Mümkün olduğunca yerimden kalkmamaya, hareket etmemeye çalışıyorum.Şu araba bir balkabağına dönüşsün...
Dakika bir gol bir.Evden çıkmışım dolmuş bekliyorum(büyük ihtimal yeni kaçırdım ki epey bekledim ama bu fasulyeden bunu saymıyorum.) Gelen dolmuşun garip şoförünün garip direksiyon hareketiyle kocaman aynası burnumu sıyırdı.Hadi tamam olabilir geçelim.Dolmuşa binmek üzere 45 derece vücudumu çevirmemle sağ ayağımdan ayakkabı çıktı.Fıyytt giydim hadi bunu da geçtim.Hastaneye geldik, iniyorum, başımı dolmuş kapısının üst kısmına çarptım.Ama aldım başımı elime, hızla kapıya fırlattım sanki.Bu nasıl bir beyin sarsıntısıdır.Hayır boyum o kadar uzun da değil ne küçük kapıdır o.Tamam geçtim bunu da.
İşte telefonla konuşurken gözüme paket lastiği geldi.Telefondakinin göz doktoru olmasının acaba bunda bir etkisi olabilir miydi?Peki ya hızla gelen lastiğin gözümde ne işi vardı?Lastik neden hızla gelirdi ki?Küçük bir çocuğun elindeki lastiği yay gibi kullanarak gözümü hedeflemesi nasıl bir saçmalıktı?
Geçelim.Telefonla göz yanmasıyla konuşurken çalan cep telefonuna cevap veremedim.Numaraya döndüğümde adliyeden arandığımı, gelip ifade vermem gerektiğini öğrendim.Sebebi söylenmedi.Saçma sapan insanların yaptığı çağdışı bir hareketin tek tanığı olmammış bunun sebebi.İfademi verdim eve geldim.
Bulaşık makinasını çalıştıracağımda deterjanın bittiğini yedek sandığım zıkkımın başka bir zerzevat olduğunu gördüm.Markete gittim.Giderken şappidik terliklerim ıslak kaldırımda kaydı.Düşmedim bir garip hareketlerle bunu da atlattım.Markette ben bu deterjanı alırken neye dikkat edeceğim ki diye düşünürken bir arkadaşla karşılaştım.Sadece bir kişiyle paylaştığım bir yakın zaman olayım dudaklarından dökülüverdi.Bunu bilmem kimlerle konuşurken çok güldüklerini söyledi.Koptuğum an işte buydu.Güvendiğim bir insanın gözümdeki değerine layık olmaması gerçeği beni üzdü.Benim ve yaşadıklarımın konuşulması değil.
Ama gün bitmek üzere.Telefonlara cevap vermiyorum.Mümkün olduğunca yerimden kalkmamaya, hareket etmemeye çalışıyorum.Şu araba bir balkabağına dönüşsün...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)