Sen Misin Şımaran

Neyine şımarır bu bünye kavrayamadım dostlar.Bir önceki yazıda neymişim ben öyle.Oh iyi de etmişim orası ayrı da, iki gün densiz densiz kıvrıldıysak koltukta cezası bu mu olmalı? Biraz ağır olmadı mı? Bir önceki yazıyı yayınladığım o günden beri ne zihinsel ne fiziksel huzuru yakalayamadım şu güne kadar.Şu gün itibariyle yine pazartesiye kadar özgürüm.Ya da öyle sanıyorum kendimi şu an onu da kavrayamıyor sersem kafam.Zihnimizi yeterince hırpalamışken bir de bedenimizi hırpaladık dün tüm inteler.Tüm kişiliklerim birden yaptık bunu.Hani anlatıyorum ya arada gün daha başından ters gidiyor bazen, sakarlıklarımın sonucunu dolabın arkasında katilden saklanan kurban gibi bekliyorum.Dün yine bu klasiklerden birini yaşadım.İş bir an önce bitsin diye kermit gibi çalkalarken kendimi lönk sesini duydum kendimden.Yine kendimi futbolcu mu sandım ne sandıysam başımı geçirdim ismini vermek istemediğim bir yerlere.Hani anlamazsınız ya başınıza böyle bir şeyin nasıl geldiğini? Nasıl düştüğünüzü, nasıl tekrar ayağa kalktığınızı sorgularsınız ya.Ağrıdan gözümden yaş gelirken birkaç saniye içinde sorguladım yine bunları.Çalışma arkadaşımın verdiği tepki de şu an bile hala güldürüyor beni.Lönkten sonra duyduğum şuydu:"AaaaaAAaaa kafa travması!" Ahahahhah..
Sonrasında göz kapağımın gözüme yaptığı baskıyı hissedene kadar devam ettim çalışmaya.
Böyle bir olay yaşadıktan sonra durumu değerlendirmeyi sağlayan belirti insanların size baktıklarındaki yüz ifadeleridir.Kendiniz birşey hissetmiyorsanız etrafınızdakilerin size baktıktan sonraki ifade değişimlerine dikkat edin.Herşeyi açıkça anlamanızı sağlıyor:)
Sağlıcakla kalın.Mutlu hafta sonları:)