İtiraf

Karşısındaki insanı dakikalarca dikkati dağılmadan dinleyebilen insanlara şaşıyorum.3-5 dakikadan sonra duymamaya başlıyorum.Tabi ki bu konuşmanın gidişatına da bağlı.Ama dinliyor gibi görünebiliyorum.Ciddiyetimi hiç bozmadan aynı görüntüde kalabiliyorum.Bu da bir yeti bence(saçmalamanın yanında bu meziyetimi de keşfettim şu anda).Bu da insanlara devam etme cesareti veriyor.Konuşan kişinin mimiklerine bağlı olarak kafa sallıyor, hı hı diyor ya da gülümsüyorum.
Sonuçta ben dinlenmiş bir beyinle hayatıma devam ediyorum.Diğer kişi de ilgi görmenin verdiği mutlulukla yanımdan ayrılıyor.
Azcık sussalar buna hiç gerek kalmayacak ama..